Zo maak je een eind aan paniekaanvallen

In april 2018 ontving ik een bericht uit Northern Carolina (USA) van Richard Downs jr., waarin hij mij om hulp vroeg vanwege zijn depressies en paniekaanvallen. Nadat hij mij online gevonden had en al mijn video’s bekeken.

Eind 2018 schreef ik een blog over Richard, dat ik uiteindelijk gebruikt heb in mijn boek.

Richard (50) is een professioneel violist en componist. Hij heeft de hele wereld rondgereisd om concerten te geven, zowel solo als in orkesten en combo’s. Hij stuurde me online een verzoek om hem te helpen. Nadat hij al mijn video’s op mijn YouTube kanaal bekeken had. Als wij met de eerste sessie beginnen is hij net vijftig geworden. Hij is helemaal vastgelopen en nauwelijks in staat om de deur uit te gaan. Hij woont weer bij zijn ouders in Noord Carolina. En hij wordt verlamd door angst en slapeloosheid.

Hij heeft paniekaanvallen en durft de deur niet uit

Hij probeert af te kicken van prozac en trazodon, maar heeft al een week helemaal niet geslapen. “Wat is jouw probleem?” vraag ik. “Intense angst, podiumvrees, faalangst, paniek, slapeloosheid”, zegt hij. “En angst voor autoriteit, zoals een dirigent.” En hij is overgevoelig voor geluid, licht, alles. “Ik wil vluchten en durf de deur niet meer uit. Ik wil van de pijn af.”

Maar hij is niet suïcidaal. Daar vraag ik meteen naar. Want van de pijn af willen is niet hetzelfde als er een eind aan willen maken. Altijd wil ik weten of hij een gevaar is voor zichzelf. “Ik voel een diep verdriet, ik huil om alles en maak me zorgen om mijn ouders. Een wanhopig gevoel van eenzaamheid, isolement. En ik ben bang dat het niet meer goed komt. En dat ik de rest van mijn leven afhankelijk zal zijn van antidepressiva en slaappillen. Van pillen die niet eens helpen.”

Tijdens de eerste gesprekken komt het verhaal eruit. Reeds op jonge leeftijd werd in Richard muzikaal talent ontdekt. Hij is de oudste zoon in een gezin, dat eind jaren zeventig uit Nicaragua naar de USA vluchtte. Zijn ouders deden alles voor zijn opleiding aan het conservatorium. Al zijn tijd en energie ging naar het viool spelen. Hij was niet alleen bang om te falen en zijn ouders teleur te stellen. Maar hij droeg ook de last op zijn jonge schouders om op te treden bij allerlei gelegenheden. En te bewijzen hoe ‘vrij en blij’ hij was in het nieuwe land, waar hij zich helemaal niet thuis voelde.

Een paniekaanval is vaak opgestapelde oude angst

De angst van een vluchtelingkind kun je niet wegspelen. Net zo min als verdriet en familietrauma’s. Al ben je nog zo’n getalenteerd wonderkind, wat hij zelf ook nog eens serieus betwijfelt. Muziek was zijn leven geworden en hij speelde wereldwijd in gerenommeerde orkesten. Na jaren op zijn tenen lopen is hij het plezier in muziek maken totaal verloren. Hij laat zijn viool al maanden links liggen. Aanvankelijk dacht hij dat het een midlife crisis was, maar de paniekaanvallen worden alleen maar erger. Hij heeft een periode flink geblowd en daar werd het niet beter van. Dit heeft een soort psychose veroorzaakt, waardoor hij panisch werd.

In acht online Skype sessies houden we grote schoonmaak. Ik leer hem tappen op pijnlijke herinneringen. En help hem trauma’s en beperkende conclusies op te ruimen. En die te vervangen door andere emoties en er een nieuwe betekenis aan te geven. Hierdoor gaat hij weer geloven in zichzelf, de wereld, het leven en zijn mogelijkheden. Omdat hij slecht slaapt en vroeg wakker is, doen we de sessies om 5 uur in de ochtend, in zijn tijdzone. Dat is om 11 uur mijn tijd. En dan slaapt de rest van zijn familie nog en kan hij ongehoord zijn verhaal doen.

Hupsakee! De straat op!

En dan komt het moment dat hij de deur uit moet. Het vermijden van een paniekaanval kost meer energie dan de confrontatie opzoeken. Exposure! Het vermijden van angstige situaties is geen oplossing. Integendeel, de angst zit in je hoofd, in je gedachtewereld. En die groeit bij gebrek aan ervaring met een andere werkelijkheid. Zoals ik al eerder vertelde: Er op af! Maar dan is het voor mij best lastig dat hij zo ver weg is.

Desondanks werkt mijn methodiek even goed online. Want alle vervolgstappen doen we allereerst in het hoofd, in verbeelding, in fantasie. Want het lichaam weet het verschil niet, dus zo kan hij het helemaal meemaken. Niet alleen in het hoofd, maar iedere stap die hij zich voorstelt voelt hij in zijn lichaam. Ja, hypnose werkt en je hoeft er niet voor te liggen of voor rond te zweven. Het werkt als je rechtop zit en klaar wakker bent. We doen het allemaal, maar meestal weten we niet dat we het doen. Ik gebruik het bewust en vertel het er ook nog eens bij.

Ik laat Richard de hele weg naar buiten eerst gedetailleerd beschrijven. Vanaf zijn voordeur laat ik hem de hele route ervaren. Wie hij waar tegenkomt als hij de trap af loopt. Waarbij ik bij alle paniek, emoties, die dat oproept, direct intervenieer. Ik geef hem bij iedere emotie instructies om te kloppen op zijn gezicht. Ik geef hem exacte aanwijzingen voor de juiste meridianen. De instructies houd ik simpel en direct. Ik noem geen meridianen of spieren, maar wijs de plek aan. Dat bevordert het lekker loslaten en werkt ontspannend.

Paniekaanval? De dreiging zit in je hoofd

Mijn manier van praten zorgt dat hij zich veilig voelt. Hij weet dat ik bij hem ben. Zo kan hij iedere angst herbeleven, doorleven en loslaten. Zo help ik hem de angst te vervangen door rustgevende en versterkende emoties. Ik heb hem namelijk tevoren tot in detail gevraagd waar hij gelukkig van wordt. Dus dat fiets ik erin op het juiste moment.

Als iemand zegt: “Als ik thuis blijf komen de muren op me af”, zeg ik: “Blijf vanavond thuis en wacht op wat er gebeurt.” Ik weet namelijk dat muren niet bewegen. Angst zit in je hoofd. Jezelf confronteren is in zulke gevallen de beste oplossing. Je moet het leven ervaren en je angst tegemoet treden. Dat was ook met Richard het geval. Ik begeleidde hem in ’trance’ de eerste stappen het huis uit. Tijdens deze geleide ‘reis’ komt Richard in het trappenhuis de schoonmaker tegen. Een grote man, die hem vriendelijk en bemoedigend toelacht. Die man kom je niet tegen als je binnen blijft.

Of het nu werkelijk gebeurt of in ‘fantasie’ maakt niet uit. Het is een versterkende ervaring. Wij zijn online in gesprek tijdens deze wandeling, die in zijn gedachten plaatsvindt. En die hij mij vertelt. Ik ‘wandel’ met hem mee en ook in mijn gedachten ontstaan beelden. En ik bevestig alles wat hem goed doet voelen. En ik help hem alles wat hem tegenhoudt weg te kloppen. Zo veranderen we het in zijn emotionele veld.

“Alle strijd wordt eerst in de geest gestreden.”

Jeanne d’Arc

Vandaag kun je alles oplossen

Tijdens één van zijn eerste trips buitenshuis vindt hij een baantje. Hij wordt machinist van een kindertreintje in een winkelcentrum in de buurt. Ooit zou hij hier niet opgekomen zijn en vooral angst voor de drukte ervaren. Maar nu is zijn aandacht gericht op de kinderen in het treintje, die genieten van hun ritjes. Het doet hem goed en hij wordt er zelf vrolijk van. Het lukt hem niet altijd om te gaan, maar het gaat hem steeds beter af.

Na de zomer zet Richard een paar flinke stappen. Letterlijk en figuurlijk; een doorbraak. Hij pakt zijn viool weer op en aanvaardt zelfs een aanbod van het orkest, waar hij eerder in speelde. Hij is weer in staat het wat luchtiger aan te pakken. Natuurlijk ben ik heel blij met het resultaat. Ik heb hem hard geconfronteerd en hem in de modder laten zwemmen. Dat moet soms ook even. Net lang genoeg om er voor altijd uit te willen blijven.

Soms wordt hij nog door zijn angsten bevangen, maar hij weet dat hij er niet voor kan weglopen. “Recht erop af!” is mijn advies. Dat doet hij nu, soms met angst en beven.

Ongeacht hoe onze angsten ontstaan zijn, er is altijd een manier om ervan af te komen. Als je verantwoordelijkheid neemt voor je eigen leven. En als je dapper genoeg bent om hulp te vragen.

In zijn woorden

Richard wilde weer durven reizen en hier hebben we werk van gemaakt in de sessies. Hij is naar Mexico gevlogen, waar hij zijn vriendin ten huwelijk vroeg. Een dappere man, un hombre valiente!! Begin 2021 omarmde hij zijn viool weer met enthousiasme. En nadat ik zijn nieuwe videoserie zag en erop reageerde, zei hij: “Yes, I have a new surge of creative energy in my being!!” Hij reist zo nu en dan weer naar de States om weer te spelen met het orkest, waar hij jaren werkte.

Tussen de sessies door schreef Richard reviews op Google en Facebook, zoals:

“Jeannette is een combinatie van kennis en geduld. En een oprechte toewijding om anderen te helpen genezen. Met haar hulp en aanmoediging ben ik op weg om mijn leven terug te krijgen! Ze is een zeer bekwaam therapeut. Ik ervoer paniek en angst voor van alles. Maar zij kon tot mij spreken op een manier die mij de moed gaf om risico te nemen en mijn angsten onder ogen te zien. Zij is vloeibaar, flexibel en intuïtief. Ze voelt de diepste behoefte van de cliënt en stemt daarop af. Ik ervoer haar meer als een goede vriendin, voor wie ik me moeiteloos opende met mijn diepste angsten en twijfels. Dat is nog eens een gave!”

Thank you so much my dear Jeannette!
You have been there with me in the lowest … With love!

Kijk en luister naar Richard op zijn Sangeet Orkestra YouTube kanaal, waar hij alle instrumenten in zijn eigen orkest speelt.