What if . . . . ? It is pitch dark when I wake up in an empty room in a particularly nice bed. The dog is squeaking. Only half past five and I go downstairs to see what I can do for an old German shepherd with a very sweet face. She might be hungry. After she leads me in the direction of dog food, the old cat follows her lead. There is a bowl in the windowsill. After visiting the toilet, I go back upstairs.
Got on the train to Berlin again yesterday. Didn’t ride all the way, but reached my destination about 2 hours before. Picked up by my hostess and no idea where I am. Somewhere in the middle of nowhere, where the nights are dead quiet and pitch black. Exactly what I was looking for. And the first sound when I got out of the car was the snort of a horse, such a deep sigh. Lovely!
One year of Relaxed Releasing later
Last week I celebrated the first anniversary of my second book, Lekker Los Laten. Can be translated as: Relaxed Releasing. Writing that book, voicing it as an audiobook and reciting it in front of an audience has inspired me to want to let go even more. It has become an exploration of even more possibilities. A quest. What else can I let go of? And what does that yield? I have been saying for years:
For everything you dare to let go, something better comes in its place.
So let me explore that further then.
The madness in early 2020, in which we were all locked in (lock-down) gave me a boost. Not only me, of course. It made me worry and I thought more often, “What if?”
If you try a little bit to find the good in everything you will find it. This effect it had on me was in the end good about that shocking madness in 2023.
What if you ask better questions
Then you get better answers. I started asking more questions to myself instead of to the rest of the world and this made me take action. Fear is instilled and taught. And if you repeat it often enough, you no longer need anyone or anything to scare you. Then you do it all by yourself. Every morning when you wake up.
What if . . . . ?
What if I no longer have a home in which to retreat?
What if I assume I’ll always find a place to sleep?
What if I take the train to Berlin?
What if I move on to southern East Germany, because the nature there seems so beautiful?
What if I rent a villa in Corfu and organise a retreat there?
What if I ask someone I don’t know at all to come along and do some of the work?
What if I ask my daughter to come to Corfu from Zakynthos to take care of the catering?
What if I do this retreat in English so that people from my international network can come too?
What if I go to Slovenia and take car of a herd of wild horses?
What if I start sitting houses, dogs, cats and pigs in the Netherlands too?
All these questions I didn’t just ask in my head or on paper. I have done it all. And when I’m scared, because I am sometimes, I play the polarity game.
If you are afraid of the dark, than turn off the lights.
The difference between people, who don’t get what they want, and those who do manage to do it, is that some let fear hold them back and others don’t. With fear and trembling, with shaky legs, but you do it and that gives the experience. That gives insight and answers the question: what if . . . . ?
I have been learning a lot, every day. It’s not all good and certainly not always fun. But I know a little more every day. By DOING. Particularly doing what you fear or fear you will fail at. You only find out by doing it. With all the risks. And, of course, by thinking differently. By reprogramming yourself and believing in yourself and your own abilities, Your Inner Power. And that is exactly what you can learn in the retreat.
As for that retreat, it was very good and the participants were super enthusiastic. We have already made some changes to the organisation and I am glad I took the plunge. Corfu is lovely and we enjoyed working with the Greeks there. And a few days after returning, I booked the villa for 2024. If you do something more often it becomes less scary.
The website is not quite finished yet, but you can already take a look.
Sinds juni ben ik weer ouderwets aan het zwerven en het doet me bijzonder goed. Ik logeerde bij vreemden, in ruil voor klussen of op hun huizen en/of dieren passen en ik bezocht vriendinnen in Berlijn en Florence. Straks heb ik even het rijk alleen in het groene Westland, waar vandaan ik iedere dag zo de zee in kan wandelen. Wat een luxe! ik ben dankbaar dat ik mijn droom nu iedere dag leef. 😉
Met vreemden afspreken dat je een tijdje bij ze komt wonen is niet niks en het gaat niet altijd vanzelf. We hebben allemaal onze gewoontes en voor je het weet zit je vast in je eigen patroon. Ik schroef mezelf af en toe weer los, zodat ik flexibel blijf. In Slovenië woonde ik een paar weken bij Boris en Neja en ik zorgde voor hun 21 paarden toen zij op vakantie naar Croatië gingen. Ik had geen idee wat me te wachten stond en het werd een onvergetelijke ervaring.
Bezoek is net als vis, na drie dagen gaat het stinken. (oud spreekwoord)
Duitsland, Slovenië, Italië
Iedere cultuur heeft wel een spreekwoord als deze hierboven. Ik vertaalde het voor Boris en ook in Slovenië kennen ze zoiets. Hij gaf me in de eerste dagen allerlei instructies voor het besturen van de oude jeep, de routes over smalle slingerweggetjes, waar je zo maar een dikke vrachtwagen kon tegenkomen, naar de paardenberg, diesel tanken, boodschappen doen, het gebruik van de watertanks, het maken van de compost en het onderhoud van de tuin. Ook vertelde hij me over de paarden, waarbij ik vooral observeerde en zo van alles leerde. Het is zo prettig wanneer je met iemand ook stil kunt zijn en ik me niet voortdurend verplicht voel om te praten. Hierdoor ontstaan vaker gesprekken, die echt ergens over gaan. Bij het vertrek nam ik afscheid van een dierbare vriend.
Aan Luisa, een in Florence wonende vriendin, stelde ik via WhatsApp voor haar thuis op te zoeken. Ik was toch al ‘in de buurt’, dacht ik. Tot mijn verrassing bedankte ze mij daarvoor en ze toonde me prachtige plekken in Toscane. Wat een cadeau!
Bruiner, blonder en blijer aan het zwerven
Voor mijn vertrek nam ik 3 maanden een abonnement bij de Health Spa. Dat was hartstikke goed en leuk, maar zonder oordoppen was het niet te doen. Eigenlijk doe ik veel liever fysiek zwaar werk in de buitenlucht. Ik heb uren staan verven, paardenpoep staan scheppen, planten en paarden van water voorzien, tuinonderhoud gedaan en alles in stilte of met het geluid van vogels, paarden en af en toe een wild zwijntje, een hond of een jakhals op de achtergrond. Zonder verkeer, zonder burengeluiden en zonder die opgefokte herrie op onmenselijk volume.
Ik ben sterker, bruiner, blonder en blijer. Mijn huis wordt bewoond en daar heb ik geen omkijken naar. Ik heb letterlijk en figuurlijk veel los gelaten en er komt veel energie vrij. Soms moet je hiervoor een radicale stap zetten, maar ik wist dat het bevrijdend zou zijn. Want diep van binnen ben ik een zwerver.
Ooit kreeg ik van iemand een paar sessies cadeau met Willem Glaudemans. Hij begeleidde mij met behulp van het door hem ontworpen talentenspel. Dat was interessant en Willem is een bijzonder aardige man. (Tip: lees zijn boeken over vergeving). In het onderzoek naar mijn talenten bleek dat ik een zwerver ben en een hogepriesteres en een nar. Zie je ’t voor je?
Een vork is een vork, een bed is een bed
Het moeder- en ondernemerschap hebben mij een tijdje op één plek gehouden, maar mijn kind is al jaren uit huis en het bedrijf functioneert wereldwijd en online, dus niets houdt mij nog thuis. Ik ben weer op pad met een laptop in mijn rugzak en een klein licht koffertje.
Nou was ik nooit zo erg gehecht aan spullen. En ik heb tijdens een zoveelste verhuizing wel eens hardop de vraag gesteld: “Waarom laten we niet gewoon allemaal ons bestek in die la liggen? Een vork is een vork.” Het kan mij niks schelen dat iemand nu mijn vork in zijn mond stopt of in mijn bed slaapt, terwijl ik met weet ik veel wiens vorken eet en in andermans bedden slaap.
Nu ik het toch heb over slapen in andermans bedden … Je kunt even met mij mee te zwerven … naar de magische retraite op Corfu.
Waarom? Het thema van deze retraite is Your Inner Power en je gaat leren hoe je jouw innerlijke kracht het allerbeste inzet om je droomleven, je droombaan en je droombedrijf te creëren. Dat kan ik alleen maar aan je uitleggen als ik het zelf alle dagen toepas.
Het leven is VERANDERING en verandering houdt ons LEVEND. Verander! Wees flexibel en bereid om elk moment van je leven een stap te zetten! Ik verander graag. En tegelijkertijd verlang ik er, net als ieder mens, diep van binnen naar om dingen te houden zoals ze zijn, om het op de gemakkelijke manier te doen, omdat ik ook lui ben.
Het mooie van lui zijn is dat het ons vindingrijk maakt. Omdat we het graag makkelijker hebben, hebben mensen gereedschappen als messen, auto’s, borstels, nagelknippers, mixers, computers en nog veel meer uitgevonden. Ik heb thuis veel kleine dingen uitgevonden om het leven gemakkelijker te maken en om leuk speelgoed te maken voor de kinderen en de katten. Of om klanten, ouders, vrienden en vreemden te helpen.
Ik ben een zwerver en ik heb altijd graag gereisd. Zo verken en verbeter ik de wereld, mijn huis, mijn leven en mezelf. Vaak in de volgorde die ik net noemde, maar hoe ouder ik word hoe meer ik begrijp dat het andersom beter en sneller werkt. Je moet dus eerst Je Zelf veranderen. “Ken Uzelve΅ zoals Socrates zei, voordat je begint de wereld te verbeteren.
Iedereen wil de wereld veranderen, maar niemand zichzelf. Leo Tolstoj
Verander je focus en krijg wat je wilt
Mensen willen alles veranderen, behalve zichzelf. Ze zeggen tegen hun partner of hun kinderen: “Als jij verandert, ben ik gelukkig.” Dat heeft nog nooit gewerkt en het is onmogelijk. Ik ben al meer dan 40 jaar trainer en therapeut en ik weet dat je maar één persoon kunt veranderen en dat ben jezelf. En dat is al een hele klus. Je kunt van je kinderen houden en ze opvoeden en je kunt mensen beïnvloeden en onderwijzen, maar je kunt ze niet veranderen. Alleen zij kunnen dat als ze dat willen. Maar de meesten van ons hebben geen idee wat ze willen.
Nu ben ik 63 en ik hou echt van het werk dat ik doe. Sinds 2003 ben ik ondernemer en ik heb een therapie ontwikkeld die heel goed werkt. Ik heb een boek geschreven over het loslaten van traumatische herinneringen en dat is wat ik mensen leer. Ik doe individuele sessies en organiseer retraites op prachtige plaatsen zoals Corfu in Griekenland.
Maar ik wilde MEER TIJD om weer te reizen en te spelen en dus ben ik op zoek gegaan naar nieuwe manieren om aan geld te komen. Het is niet de eerste keer. Ik heb al vaker een ander vak en vele vaardigheden geleerd. En begin 2023 ben ik me gaan verdiepen in affiliate marketing.
Het goede gevoel van eerlijk verdienen
De gekte die in 2020 begon, zorgde ervoor dat ik mijn workshops en retraites in heel Europa niet meer kon doen. En ik ben 3 jaar niet op reis geweest. Dat was een keuze, omdat ik niet wilde mee doen aan de gekke nieuwe regels. Iedereen heeft hier last van gehad, maar het ergste was dat ik in de beperkingen begon te geloven. Dus begin dit jaar vond ik het hard nodig om mezelf weer in beweging te zetten. Ik moest mezelf een schop onder de kont geven, mijn huis verlaten en weer op pad gaan. Dat deed ik letterlijk en figuurlijk. Door in de trein naar Berlijn te stappen en door trainingen te kopen.
En ook op dit gebied is er veel rotzooi te koop, zoals op elk ander gebied, maar er zijn natuurlijk ook goede, echt rijke affiliate marketeers, die hun producten, hun service, hun vaardigheden en hun ervaring willen delen. Die betrouwbaar en gedreven zijn, net als ik en op een eerlijke manier geld verdienen.
Heb geduld en geloof in jezelf
Toen ik 20 jaar jong was, ging ik werken in de psychische hulpverlening, omdat dat was wat ik kende. Het was geen bewuste keuze. Ik deed gewoon waar ik goed in was en door mezelf te verbeteren, verbeterde ik mijn service. En nu heb ik een uitstekende methode, waarmee ik mensen help om van diepe trauma’s en angst af te komen.
Het belangrijkste wat je moet doen is werken aan je overtuigingen. Ik had allerlei beperkende overtuigingen over mijn technologische vaardigheden. En toen nam ik een baan bij IBM en werd ik ICT-specialist. Sinds 20 jaar bouw ik mijn eigen websites en ik vind het geweldig.
De meest destructieve overtuigingen die ik had waren die over rijke mensen, rijk zijn, veel geld verdienen en het creëren van geld. Dus uiteindelijk is het antwoord altijd: verander jezelf en verander je overtuigingssysteem.
Je kunt de vaardigheden leren, maar als je niet gelooft dat je het kunt, kun je het niet. Wanneer je het wel gelooft, KUN JIJ het ook!
Voor deze guitige gast neem ik graag tijd. Hij houdt me al 3 jaar lekker in beweging, ik leer heel veel van hem en we lachen wat af!
In case you did not already know, I’m in Slovenia since a week and here I have the honourable task of looking after 21 more or less wild horses for a few days. But with any task you take on comes the risk of making mistakes. And is that a bad thing or not?
These beautiful horses live fairly freely in the wild, where in summer they eat all day from whatever grows on the mountain. While in winter they are supplemented with hay. Firstly, I have no need or desire to ride a horse. Secondly, I tend to empathise with such a horse and would find myself super annoying as a horse rider. But this task seemed super cool to do and that’s why I came here last week. Finally, it’s a great way to experience this special country. I was inducted for a few days before the owners of the herd went on holiday.
If you want to think about it a bit, mistakes are nothing more and nothing less than learning experiences
First, I rode along in the jeep a couple of times, then got behind the wheel myself and started driving, while being given a variety of instructions to follow, about the route and how to drive the jeep. It’s an old diesel and it’s uphill and downhill, so lots to hear, watch, feel and do. And all at the same time! Well, I have over 40 years of driving experience in all kinds of vehicles and different landscapes, but still.
This morning, for the first time, I drove alone in the jeep to the pasture to water the horses and see everything was okay there.
All in all, I drove there smoothly and the jeep sounded calm. The sharpest memories along the way came from what went “wrong” in the past few days. Like the gear too high or too low or where I took a turn uphill with screeching tyres. Or that junction, where Boris said “right” in German, which I didn’t expect, so understood “left”. Just all those “little mistakes” had formed little clues in my system, allowing me to recognise the route and drive the vehicle correctly. Actually, it was more or less automatic.
Precisely those “mistakes” help us in learning and remembering
Of course, I find it a huge responsibility, because twenty-one healthy big horses means something. Getting the trust of two people, who are very connected to every horse in this herd is huge as well. And driving the jeep on narrow winding roads. I have never been to this country and don’t understand a word of the language. Actually, I do this with the aim of keeping myself flexible. Travelling and learning new things set body and mind in motion. Initially, I felt like a bumbling man in that jeep, but I wasn’t. What you feel or think about how you do it is often wrong. Because apart from all the details, which I had to learn, I drove the thing pretty neatly and safely from here to there and vice versa.
As a result of doing something new, I felt all kinds of insecurities, but in the end, precisely all those little “mistakes” made me get it all. That insight stroke me again today, during that beautiful drive from this village through the mountains. And again, what I create into my mind is usually worse than real life. When I DO it I experience that I just do it and can do it and then the tension goes away.
My days are different, my environment is different, time is different, I miss my own people, it’s bloody hot and I feel great and super strong. I wake up at around 6 am and before 7 am I’m in the jeep. Then I stroll over that mountain for an hour or two, alone or among the horses. I lug pipes to fill the horses’ water bath. I pull heavy iron lids to open street wells and dive in to close and open taps, come up with “push-ups”. More fun than at the gym because it is so deliciously useful.
Pushing limits, letting go, no whining, but thinking and doing it
In short, learning new skills, working and living with new people. It all starts with taking risks, allowing yourself to “make mistakes” and pushing your boundaries. Wonderful!
In the end, that makes life more fun and us as well. So make more mistakes and don’t whine about it. Think ánd act. Also a lot of letting go, old habits, limiting thoughts, shame, insecurity, etc. This morning I received an e-mail from my publisher. The books are again sold out at the Central Book Office. Sales across the country are doing well and translation into English and German is in progress. Haven’t you read it yet? In case you can read Dutch buy it now online. In case you don’t understand Dutch, be a little more patient.
Since it is nice to be with the horses AND it was time to tell a bit more about the next retreat in September, I thought I would combine one with the other. I walked around a bit with my selfie stick and this resulted in the video below. Somewhat distracted, but how could it be otherwise?
Do you want to learn more about reprogramming yourself, being allowed to make mistakes and relax to create the life you have longed for? Join us in Corfu for an unforgettable retreat.
Voor het geval je het nog niet wist, ik ben sinds een week in Slovenië op het platte land, dat absoluut niet plat is, want het wemelt hier van de bergen en grotten en vele valleien. Nu heb ik de eervolle taak om een paar dagen te zorgen voor 21 min of meer wilde paarden. Maar bij iedere taak die je op je neemt zit het risico van fouten maken. En hoe erg is dat nou eigenlijk?
Deze prachtige paarden leven redelijk vrij in de natuur, waar ze in de zomer de hele dag eten van wat er op de berg groeit. Terwijl ze in de winter worden bijgevoerd met hooi. Ten eerste heb ik geen behoefte of wens om op een paard te rijden. Ten tweede heb ik de neiging om mij in te leven in zo’n paard en zou ik mezelf als paardrijder super irritant vinden. Maar deze taak leek me supergaaf om te doen en daarom kwam ik vorige week hiernaartoe. Ten slotte is het een mooie manier om dit bijzondere land te ervaren. Ik werd een paar dagen ingewerkt, voordat de eigenaren van de kudde op vakantie gingen.
Fouten zijn niets meer en niets minder dan leerervaringen
Allereerst ben ik een paar keer meegereden in de jeep, daarna zelf achter het stuur gekropen en gaan rijden, terwijl ik uiteenlopende instructies op te volgen kreeg, over de route en over hoe de jeep te besturen.
Het is een oude diesel en het is berg op en af, dus veel te horen, te kijken, te voelen en te doen. En allemaal tegelijk! Nou heb ik ruim 40 jaar rijervaring in allerlei voertuigen en verschillende landschappen, maar toch.
Vanmorgen reed ik voor het eerst alleen in de jeep naar de weide om te paarden water te geven en te zien of alles daar oké was.
Alles bij elkaar reed ik er vlotjes naartoe en de jeep klonk rustig. De scherpste herinneringen onderweg kwamen vanuit wat in de afgelopen dagen “fout” ging. Zoals de te hoge of te lage versnelling of waar ik met gierende banden de bocht omhoog nam. Of die kruising, waar Boris in het Duits “rechts” zei, wat ik niet verwachtte, dus “left” verstond. Juist al die “foutjes” hadden in mijn systeem kleine aanwijzingen gevormd, waardoor ik de route herkende en het vehikel op de juiste wijze bestuurde. Eigenlijk ging het min of meer vanzelf.
Uiteraard vind ik het een enorme verantwoordelijkheid, want eenentwintig gezonde grote paarden is niet niks. Het vertrouwen krijgen van twee mensen, die zeer verbonden zijn met ieder paard in deze kudde is ook niet niks. En de jeep besturen op smalle bochtige weggetjes. Ik ben nog nooit in dit land geweest en versta geen woord van wat ze zeggen. Eigenlijk doe ik dit met het doel mezelf flexibel te houden. Reizen en nieuwe dingen leren zetten lichaam en geest in beweging. Aanvankelijk voelde ik me een stuntelaar in die jeep, maar dat was ik niet. Wat je voelt klopt vaak niet. Want los van alle details, die ik te leren had, reed ik het ding behoorlijk netjes en veilig van hier naar daar en andersom.
Juist die “fouten” helpen in het leren en onthouden
Als gevolg van het iets nieuws doen voelde ik allerlei onzekerheden, maar uiteindelijk maken juist al die “foutjes” dat ik leer. Dat werd me vandaag weer zo helder, tijdens die prachtige rit vanuit dit dorpje door de bergen. En wederom is wat ik in mijn hoofd haal meestal erger dan het echte leven. Wanneer ik het DOE ervaar ik dat ik het gewoon doe en kan doen en dan gaat de spanning weg.
Mijn dagen zijn anders, mijn omgeving is anders, de tijd is anders, ik mis mijn eigen mensen, het is bloedheet en ik voel me geweldig en super sterk. Ik word wakker om een uur of 6 en voor 7 uur zit ik in de jeep. Vervolgens loop ik een uur of twee over die berg te kuieren, alleen of tussen de paarden. Ik sjouw met pijpen om het waterbad te vullen. Ik trek loodzware ijzeren deksels van straatputten open en duik erin om kranen te sluiten en te openen, kom omhoog met “push-ups”. Leuker dan in de sportschool, want het is zo lekker nuttig.
Denken én doen
Uiteindelijk wordt het leven daar leuker van en wij ook. Dus meer fouten maken en niet over zeuren. Denken én doen. Ook veel loslaten, oude gewoontes, beperkende gedachten, schaamte, onzekerheid, etc.
Kortom, nieuwe vaardigheden leren, met nieuwe mensen werken en wonen. Het begint allemaal met risico nemen, “fouten” mogen maken en je grenzen verleggen. Heerlijk!
Vanmorgen kreeg ik een mailtje van mijn uitgever. De boeken zijn al weer op bij het Centraal Boekhuis. De verkoop in het hele land is lekker op gang en er wordt gewerkt aan de vertaling in het Engels en in het Duits.
Omdat het fijn is om bij de paarden te zijn én het tijd was om iets meer te vertellen over de retraite dacht ik het ene met het andere te combineren. Ik liep wat rond met mijn selfiestick en dit resulteerde in de video hieronder. Enigszins afgeleid, maar hoe kan het anders?
Moving the horses. Het klinkt goed. Kom in beweging! Soms moet je jezelf gewoon van de bank afsleuren, een schop onder je kont geven of wat dan ook doen om jezelf in beweging te zetten. Niemand komt het voor mij doen, dus deze schone taak is aan mij.
Gisterenochtend vroeg vloog ik naar Ljubljana, vervolgens met een bus naar het centrum van de stad en een paar uur later met de trein naar het zuiden van Slovenië. En het is niet de eerste keer dat ik in dit prachtige land ben, maar de laatste keer dat ik hier was heette het nog Joegoslavië. Dat was in 1987 of ’88. Maar kort daarna werd het een republiek en de mensen zijn ontzettend aardig.
“A horse is a horse is a horse of course”
Als kinderen vonden wij het leuk om dit hardop te zeggen en dan steeds sneller, totdat je over je eigen woorden struikelde. Het is waar, een paard is een paard, maar het ene paard is het andere niet. Want paarden zijn, net als mensen, echte individuen.
Vanmorgen werd ik wakker in een piepklein dorpje. En na de koffie ging ik met Boris, mijn gastheer, mee in de jeep “to move the horses”. Hoewel ik geen idee had van wat we precies gingen doen, ik had er zin in.
Nadat we met de jeep 2 keer heen en weer reden om watertanks te verplaatsen, liepen we met de paarden van het ene stuk berg naar het andere. Het was intussen 32 graden en vanwege de droogte moet er op verschillende plekken gras gegeten worden. Boris nam een paard aan de lijn en liet mij er ook eentje aanlijnen. Dat was niet echt nodig, maar om mij het te laten ervaren. De rest volgde ons gewoon.
Daar liep ik dan, vroeg op de vrijdagochtend, te wandelen te midden van 10 paarden. I was moving the horses and they were moving me. In iedere betekenis van het woord. Ik was ontroerd. Dat rustige stappen, dat sniffen en snuiven. Deze paarden leven vrij in de natuur, zijn nieuwsgierig en vriendelijk. Een paard komt letterlijk in-your-face. Of blijft voor je staan met dat krachtige achterwerk. Dat wil je niet in your face, dus gewoon maar even wachten.
Dit paard is weer in beweging
Het is nu ruim 3 maanden nadat ik op het idee kwam om mezelf, hoe dan ook, het huis uit te gooien. Omdat ik genoeg had van mijn huis, mijn straat en sommige buren. Ook van mezelf in mijn routines. Dus ik wilde weg, naar buiten, naar eenvoud, naar natuur en lekker weer.
Als je WEET wat je wilt.
En als je dat DURFT te erkennen, ook al heb je geen idee van het HOE DAN?
Wanneer je VERANTWOORDELIJKHEID neemt voor je eigen ‘probleem’.
En als je durft te DROMEN, maar vooral ook durft te DOEN …
Dan bestaat de kans dat je KRIJGT wat je hebben (of zijn) wilt.
Sinds begin juni ben ik onderweg, eerst reizend door Oost Duitsland en nu in Slovenië. Na 10 dagen thuis in Den Haag om met mijn familie te zijn en even in de Noordzee te dippen.
Voor het geval je het nog niet ergens gehoord of gezien hebt, wij gaan deze zomer weer naar Griekenland om de YOUR INNER POWER retraite, versie 3.0 te doen! En daarin leer ik jou precies hoe dit werkt. Uiteraard krijg je niet alleen de theorie, maar de nadruk ligt juist op de praktijk. Want al wat ik nu aan het DOEN ben is ter voorbereiding van de volgende retraites. “Walk your talk” is wat ik nu letterlijk aan het doen ben. KIJK MAAR GAUW!
En dit is mijn kantoortje de komende maand, dus als je toevallig een online sessie afspraak met me hebt dan weet je waar ik zit.
In April 2018 I received a message from Northern Carolina (USA) from Richard Downs Jr., who was asking me for help because of his depression and panic attacks. He had found me online and watched all my videos.
When we start the first session, he has just turned fifty. He’s totally stuck and barely able to get out of the house. He lives with his parents in Northern Carolina again. And he is paralysed by fear and insomnia.
He has panic attacks and doesn’t dare to leave the house
He’s trying to quit using prozac and trazodone and hasn’t slept at all in a week. “What is your problem?” I ask. “Intense anxiety, stage fright, performance anxiety, panic, insomnia,” he says. “And fear of authority, like a conductor.” And he’s hypersensitive to sound, light, everything. “I want to flee and I don’t dare to get out of the house any more. I want to get rid of the pain.”
He’s not suicidal. I ask about that right away. Because wanting to get rid of the pain is not the same as wanting to end life. I want to know if he’s a danger to himself. “I feel a deep sadness, I cry about everything and worry about my parents. A desperate sense of loneliness, isolation. And I’m afraid that things won’t get better. And that I will depend on antidepressants and sleeping pills for the rest of my life. Pills that don’t even help.”
The story comes out during the first conversations. Musical talent was discovered in Richard at an early age. He is the eldest son in a family that fled from Nicaragua to the USA in the late 1970s. His parents did everything for his education at the conservatory. All his time and energy went into playing the violin. He wasn’t just afraid of failing and disappointing his parents. But he also carried the burden on his young shoulders to perform at all kinds of occasions. And to prove how ‘free and happy’ he was in the new country, where he did not feel at home at all.
Panic attacks often are a bunch of stacked old fear
You cannot play away the fear of a refugee child. Neither grief and family traumas. Not even when you are such a talented child prodigy, which he seriously doubts himself. Music had become his life and he played in renowned orchestras worldwide. After years of walking on his toes, he has completely lost the fun in making music. He has been neglecting his violin for months. At first he thought it was a midlife crisis, but the panic attacks only get worse. He smoked weed for a while and that didn’t make it any better. It caused a kind of psychosis, which created panic.
In eight online Skype sessions we do a big cleaning. I teach him to tap on painful memories. And help him clear traumas and limiting conclusions. And replace them with other emotions and give them a new meaning. This makes him believe in himself, the world, life and its possibilities again. Because he sleeps badly and wakes up early, we do the sessions at 5 in the morning, in his time zone. That’s my time at 11 am. At that early hour the rest of his family is still asleep and he can tell his story unheard.
Back to the streets!
And then the moment comes when he has to get out on the streets. Avoiding panic attacks costs more energy than going for confrontation. Exposure! Avoiding fearful situations is not a solution. On the contrary, the fear is in your head, in your world of thoughts. And it grows due to a lack of experience with a different reality. As I said before: Go for it! Although he’s fysically far away from where I am.
Nevertheless, my method works just as well online. Because we do all subsequent steps first in the mind, in imagination, in fantasy. The body doesn’t know the difference between imagination or experience, so he can experience it all. Not only in the mind, but every step he imagines he feels in his body. Yes, hypnosis works and you don’t have to lie down or float around for it. It works when you are sitting upright and wide awake. We all do it, but most of the time we don’t know we’re doing it. I use it consciously and tell it while I do it.
I help Richard subscribe all the details of the way out of the house first. From his front door I let him experience the complete route. Who he meets where when he walks down the stairs. Whereby I intervene immediately with all the panic, emotions that this evokes. I instruct him with every emotion to tap on his face. I give him exact directions for the right meridians. I keep the instructions simple and direct. I don’t name meridians or muscles, but point out the place on the right moment.
Panic attacks? The fear is in your mind
If someone says, “If I stay home, the walls will come down on me,” I say, “Stay home tonight and see what happens.” I know that walls don’t move. Fear is in your head. Confronting yourself is the best solution in such cases. You must experience life and face your fear. That was also the case with Richard. I accompanied him in a ’trance’ the first steps out of the house. During this guided ‘journey’, Richard encounters the cleaner in the stairwell. A big man, who smiles kindly and encouragingly at him. You won’t meet that man if you stay inside.
Whether it actually happens or in ‘fantasy’ doesn’t matter. It’s an empowering experience. We are talking online during this walk, which takes place in his mind and that he shares with me. I ‘walk’ with him and images also arise in my mind. And I affirm anything that makes him feel good. And I help him tap away everything that’s holding him back. That’s how we replace the images into its emotional field.
“All battles are first fought in the mind”
Jeanne d’Arc
You can solve it all today
During one of his first (real life) trips away from home, he finds a job. He becomes the driver of a children’s train in a shopping centre nearby. Once upon a time he would not have come up with this and would mainly experience fear of the crowds. But now his attention is on the children on the little train, who enjoy the ride. It works well for him to watch the excited little kids with big smiles on their faces and it cheers him up. He is not able all the time to go, but it gets better every day.
After the summer, Richard takes a few big steps. Literally and figuratively; a breakthrough. He picks up his violin again and even accepts an offer from the orchestra, which he played in before. He is able to take things a little more lightly again. Of course I am very happy with the result. I confronted him hard and made him swim in the mud. That is sometimes necessary. Just long enough to want to stay out of it forever.
Sometimes his fears still grip him, but he knows he can’t run away from them. “Go for it!” is my advice. He does now, sometimes with fear and trembling.
No matter how our fears originated, there is always a way to get rid of them. If you really want it and take responsibility for your own life. If you are brave enough to ask for help.
In his own words
Richard longed to be brave enough to travel again and we worked on this in the sessions. Finally he flew to Mexico, where he proposed to his girlfriend. A brave man, un hombre valiente!!! In early 2021 he embraced his violin again with enthusiasm. And after I saw and commented on his new video series, he said, “Yes, I have a new surge of creative energy in my being!!” He travels to the States every now and then to play again with the orchestra, where he worked for years.
Richard wrote some reviews on Google and Facebook, like:
Jeannette is a combination of compassion and clarity, knowledge, patience and a genuine commitment to help others heal. She made me feel accepted and at ease. She is a very skilled therapist. I was experiencing panic and anxiety about many things and at times I could not even get out of my apartment, but she could speak to me in a way that gave me the courage to risk and face my fears and go out. She gave me room to speak my mind and even to disagree with her procedures without it being a threat to knowledge or skills as she is very confident and humble at the same time. She is fluid, flexible and intuitive. And she feels the client’s deep needs and adapts accordingly. I felt her more as a close friend with whom I could easily open to my deepest fears and doubts. Now that is quite a gift!
Thank you so much my dear Jeannette! You have been there with me in the lowest … With love!
Richard has his own Sangeet Orkestra YouTube channel, where he plays all instruments himself. He gave me the rights to use all of his music in my videos and meditations. And I used it in audiobook version of my latest book (in Dutch).
In april 2018 ontving ik een bericht uit Northern Carolina (USA) van Richard Downs jr., waarin hij mij om hulp vroeg vanwege zijn depressies en paniekaanvallen. Nadat hij mij online gevonden had en al mijn video’s bekeken.
Eind 2018 schreef ik een blog over Richard, dat ik uiteindelijk gebruikt heb in mijn boek.
Richard (50) is een professioneel violist en componist. Hij heeft de hele wereld rondgereisd om concerten te geven, zowel solo als in orkesten en combo’s. Hij stuurde me online een verzoek om hem te helpen. Nadat hij al mijn video’s op mijn YouTube kanaal bekeken had. Als wij met de eerste sessie beginnen is hij net vijftig geworden. Hij is helemaal vastgelopen en nauwelijks in staat om de deur uit te gaan. Hij woont weer bij zijn ouders in Noord Carolina. En hij wordt verlamd door angst en slapeloosheid.
Hij heeft paniekaanvallen en durft de deur niet uit
Hij probeert af te kicken van prozac en trazodon, maar heeft al een week helemaal niet geslapen. “Wat is jouw probleem?” vraag ik. “Intense angst, podiumvrees, faalangst, paniek, slapeloosheid”, zegt hij. “En angst voor autoriteit, zoals een dirigent.” En hij is overgevoelig voor geluid, licht, alles. “Ik wil vluchten en durf de deur niet meer uit. Ik wil van de pijn af.”
Maar hij is niet suïcidaal. Daar vraag ik meteen naar. Want van de pijn af willen is niet hetzelfde als er een eind aan willen maken. Altijd wil ik weten of hij een gevaar is voor zichzelf. “Ik voel een diep verdriet, ik huil om alles en maak me zorgen om mijn ouders. Een wanhopig gevoel van eenzaamheid, isolement. En ik ben bang dat het niet meer goed komt. En dat ik de rest van mijn leven afhankelijk zal zijn van antidepressiva en slaappillen. Van pillen die niet eens helpen.”
Tijdens de eerste gesprekken komt het verhaal eruit. Reeds op jonge leeftijd werd in Richard muzikaal talent ontdekt. Hij is de oudste zoon in een gezin, dat eind jaren zeventig uit Nicaragua naar de USA vluchtte. Zijn ouders deden alles voor zijn opleiding aan het conservatorium. Al zijn tijd en energie ging naar het viool spelen. Hij was niet alleen bang om te falen en zijn ouders teleur te stellen. Maar hij droeg ook de last op zijn jonge schouders om op te treden bij allerlei gelegenheden. En te bewijzen hoe ‘vrij en blij’ hij was in het nieuwe land, waar hij zich helemaal niet thuis voelde.
Een paniekaanval is vaak opgestapelde oude angst
De angst van een vluchtelingkind kun je niet wegspelen. Net zo min als verdriet en familietrauma’s. Al ben je nog zo’n getalenteerd wonderkind, wat hij zelf ook nog eens serieus betwijfelt. Muziek was zijn leven geworden en hij speelde wereldwijd in gerenommeerde orkesten. Na jaren op zijn tenen lopen is hij het plezier in muziek maken totaal verloren. Hij laat zijn viool al maanden links liggen. Aanvankelijk dacht hij dat het een midlife crisis was, maar de paniekaanvallen worden alleen maar erger. Hij heeft een periode flink geblowd en daar werd het niet beter van. Dit heeft een soort psychose veroorzaakt, waardoor hij panisch werd.
In acht online Skype sessies houden we grote schoonmaak. Ik leer hem tappen op pijnlijke herinneringen. En help hem trauma’s en beperkende conclusies op te ruimen. En die te vervangen door andere emoties en er een nieuwe betekenis aan te geven. Hierdoor gaat hij weer geloven in zichzelf, de wereld, het leven en zijn mogelijkheden. Omdat hij slecht slaapt en vroeg wakker is, doen we de sessies om 5 uur in de ochtend, in zijn tijdzone. Dat is om 11 uur mijn tijd. En dan slaapt de rest van zijn familie nog en kan hij ongehoord zijn verhaal doen.
Hupsakee! De straat op!
En dan komt het moment dat hij de deur uit moet. Het vermijden van een paniekaanval kost meer energie dan de confrontatie opzoeken. Exposure! Het vermijden van angstige situaties is geen oplossing. Integendeel, de angst zit in je hoofd, in je gedachtewereld. En die groeit bij gebrek aan ervaring met een andere werkelijkheid. Zoals ik al eerder vertelde: Er op af! Maar dan is het voor mij best lastig dat hij zo ver weg is.
Desondanks werkt mijn methodiek even goed online. Want alle vervolgstappen doen we allereerst in het hoofd, in verbeelding, in fantasie. Want het lichaam weet het verschil niet, dus zo kan hij het helemaal meemaken. Niet alleen in het hoofd, maar iedere stap die hij zich voorstelt voelt hij in zijn lichaam. Ja, hypnose werkt en je hoeft er niet voor te liggen of voor rond te zweven. Het werkt als je rechtop zit en klaar wakker bent. We doen het allemaal, maar meestal weten we niet dat we het doen. Ik gebruik het bewust en vertel het er ook nog eens bij.
Ik laat Richard de hele weg naar buiten eerst gedetailleerd beschrijven. Vanaf zijn voordeur laat ik hem de hele route ervaren. Wie hij waar tegenkomt als hij de trap af loopt. Waarbij ik bij alle paniek, emoties, die dat oproept, direct intervenieer. Ik geef hem bij iedere emotie instructies om te kloppen op zijn gezicht. Ik geef hem exacte aanwijzingen voor de juiste meridianen. De instructies houd ik simpel en direct. Ik noem geen meridianen of spieren, maar wijs de plek aan. Dat bevordert het lekker loslaten en werkt ontspannend.
Paniekaanval? De dreiging zit in je hoofd
Mijn manier van praten zorgt dat hij zich veilig voelt. Hij weet dat ik bij hem ben. Zo kan hij iedere angst herbeleven, doorleven en loslaten. Zo help ik hem de angst te vervangen door rustgevende en versterkende emoties. Ik heb hem namelijk tevoren tot in detail gevraagd waar hij gelukkig van wordt. Dus dat fiets ik erin op het juiste moment.
Als iemand zegt: “Als ik thuis blijf komen de muren op me af”, zeg ik: “Blijf vanavond thuis en wacht op wat er gebeurt.” Ik weet namelijk dat muren niet bewegen. Angst zit in je hoofd. Jezelf confronteren is in zulke gevallen de beste oplossing. Je moet het leven ervaren en je angst tegemoet treden. Dat was ook met Richard het geval. Ik begeleidde hem in ’trance’ de eerste stappen het huis uit. Tijdens deze geleide ‘reis’ komt Richard in het trappenhuis de schoonmaker tegen. Een grote man, die hem vriendelijk en bemoedigend toelacht. Die man kom je niet tegen als je binnen blijft.
Of het nu werkelijk gebeurt of in ‘fantasie’ maakt niet uit. Het is een versterkende ervaring. Wij zijn online in gesprek tijdens deze wandeling, die in zijn gedachten plaatsvindt. En die hij mij vertelt. Ik ‘wandel’ met hem mee en ook in mijn gedachten ontstaan beelden. En ik bevestig alles wat hem goed doet voelen. En ik help hem alles wat hem tegenhoudt weg te kloppen. Zo veranderen we het in zijn emotionele veld.
“Alle strijd wordt eerst in de geest gestreden.”
Jeanne d’Arc
Vandaag kun je alles oplossen
Tijdens één van zijn eerste trips buitenshuis vindt hij een baantje. Hij wordt machinist van een kindertreintje in een winkelcentrum in de buurt. Ooit zou hij hier niet opgekomen zijn en vooral angst voor de drukte ervaren. Maar nu is zijn aandacht gericht op de kinderen in het treintje, die genieten van hun ritjes. Het doet hem goed en hij wordt er zelf vrolijk van. Het lukt hem niet altijd om te gaan, maar het gaat hem steeds beter af.
Na de zomer zet Richard een paar flinke stappen. Letterlijk en figuurlijk; een doorbraak. Hij pakt zijn viool weer op en aanvaardt zelfs een aanbod van het orkest, waar hij eerder in speelde. Hij is weer in staat het wat luchtiger aan te pakken. Natuurlijk ben ik heel blij met het resultaat. Ik heb hem hard geconfronteerd en hem in de modder laten zwemmen. Dat moet soms ook even. Net lang genoeg om er voor altijd uit te willen blijven.
Soms wordt hij nog door zijn angsten bevangen, maar hij weet dat hij er niet voor kan weglopen. “Recht erop af!” is mijn advies. Dat doet hij nu, soms met angst en beven.
Ongeacht hoe onze angsten ontstaan zijn, er is altijd een manier om ervan af te komen. Als je verantwoordelijkheid neemt voor je eigen leven. En als je dapper genoeg bent om hulp te vragen.
In zijn woorden
Richard wilde weer durven reizen en hier hebben we werk van gemaakt in de sessies. Hij is naar Mexico gevlogen, waar hij zijn vriendin ten huwelijk vroeg. Een dappere man, un hombre valiente!! Begin 2021 omarmde hij zijn viool weer met enthousiasme. En nadat ik zijn nieuwe videoserie zag en erop reageerde, zei hij: “Yes, I have a new surge of creative energy in my being!!” Hij reist zo nu en dan weer naar de States om weer te spelen met het orkest, waar hij jaren werkte.
Tussen de sessies door schreef Richard reviews op Google en Facebook, zoals:
“Jeannette is een combinatie van kennis en geduld. En een oprechte toewijding om anderen te helpen genezen. Met haar hulp en aanmoediging ben ik op weg om mijn leven terug te krijgen! Ze is een zeer bekwaam therapeut. Ik ervoer paniek en angst voor van alles. Maar zij kon tot mij spreken op een manier die mij de moed gaf om risico te nemen en mijn angsten onder ogen te zien. Zij is vloeibaar, flexibel en intuïtief. Ze voelt de diepste behoefte van de cliënt en stemt daarop af. Ik ervoer haar meer als een goede vriendin, voor wie ik me moeiteloos opende met mijn diepste angsten en twijfels. Dat is nog eens een gave!”
Thank you so much my dear Jeannette! You have been there with me in the lowest … With love!
Kijk en luister naar Richard op zijn Sangeet Orkestra YouTube kanaal, waar hij alle instrumenten in zijn eigen orkest speelt.
